Reclame

Bedrijven willen producten verkopen, dat gaat alleen niet vanzelf. Het product moet onder de aandacht komen bij de consument. Pakkende reclameteksten kunnen hierbij helpen, maar dat vraagt wel om zorgvuldige aandacht.

Steeds meer jongeren spreken met hun vrienden geen standaardnederlands, maar een zogenaamde straattaal. Vlaamse onderzoekers vroegen zich af of het helpt om straattaal ook in reclameslogans te gebruiken. Het is immers de bedoeling dat reclame de aandacht trekt en overtuigt. Kun je dat ook doen door de taal van de doelgroep (jongeren in dit geval) te spreken?

Wat werkt beter: de productslogan “Extremely clean and fresh” of “Extreem schoon en fris”? Iris Guelen deed voor haar scriptie onderzoek naar het effect van Engels of de moedertaal in slogans bij logo’s. Wat kunnen Nederlandse en Duitse consumenten meer waarderen? En welke symbolische waarde kennen zij toe aan Engels en aan hun moedertaal?

Hoe problematisch is het dat er in reclame zo veel teksten in vreemde talen – en dan vooral het Engels – voorkomen? Vaak wordt het gebruik van het Engels in reclameadvertenties toegeschreven aan de connotaties die het oproept: een product lijkt moderner, hipper, cooler wanneer het in het Engels wordt aangeprezen.

Klanten kopen minder snel als er reclame voor een artikel is gemaakt waarbij  nagesynchroniseerde tekst is gebruikt. Dat blijkt uit onderzoek van Debby Damen voor haar bachelor Communicatie- en Informatiewetenschappen van Tilburg University. Nasynchronisatie in reclame blijkt een negatief effect te hebben op de houding van de kijker ten opzichte van de reclame en ten opzichte van het gepresenteerde merk. Tilburg University

In het dagelijks leven praten mensen regelmatig over hun ervaringen met producten en diensten. Deze conversaties staan ook wel bekend als mond-tot mond- communicatie en zijn een belangrijke bron van informatie voor consumenten die op het punt staan een product aan te schaffen.Mond-tot-mond-communicatie is een van de oudste methoden om informatie over diensten en producten te verspreiden en heeft sinds het invloedrijke werk van Katz en Lazarsfeld (1955) doorlopend aandacht gekregen van onderzoekers (Brown & Reingen, 1987; Chevalier & Mayzlin, 2006).

Advertorials zijn reclameboodschappen die zijn vermomd als journalistieke bijdragen (editorials), maar die wel degelijk van een merk afkomstig zijn om tot koop aan te zetten. Het ligt voor de hand dat advertorials daarom een commerciëler karakter hebben dan editorials die informatiever zouden moeten zijn. Herkennen lezers advertorials als commerciële, en editorials als informatieve berichten?